"Βρισκόμαστε στα 1922.Η επανάσταση του ’17 στη Ρωσία έχει οριστικά επιβληθεί.
Οι ερυθροί παρτιζάνοι (κομμουνιστές αντάρτες )νίκησαν τους λευκούς και επέβαλαν νέα τάξη πραγμάτων, καταργώντας έθιμα και παραδόσεις.
Στο χωριό Τοργίνσκ, πολύ κοντά στην πόλη Νερτσίνσκ, έκλεισαν τον ενοριακό ναό και κάρφωσαν με σανίδες τις πύλες του.
Ήταν ένας ναός φημισμένος σ’ όλη την περιοχή Ζαμπαϊκάλ, για μια θαυματουργή εικόνα της Θεομήτηρος,την οποία τιμούσαν όχι μόνο οι κοζάκοι, αλλά και οι ξένοι.
Ο ναός πανηγύριζε στις 8 Ιουλίου.
Πλήθος πιστών συνέρεε απ’ όλη την περιοχή.Μετά την Παράκληση, έβγαιναν όλοι από τον ναό και λιτάνευαν την ιερή εικόνα στα γύρω χωριά.
Τώρα όμως δεν γίνεται πια λιτανεία,γιατί η νέα εξουσία έχει σφραγίσει την Εκκλησία.
Εκείνη τη χρονιά είχε πέσει φοβερή ξηρασία στην περιοχή Ζαμπαϊκάλ.
Η γη άνοιξε από τη ζέστη,και στέρεψαν οι πηγές, τα ποτάμια και τα πηγάδια.
Τα φύλλα των δέντρων κιτρίνισαν και μαράθηκαν σαν να είχε περάσει φωτιά.
Τα σπαρτά στους κάμπους ξεράθηκαν.
Πλησίαζε η 8η Ιουλίου, που άλλοτε πανηγύριζε η Παναγία του Τοργίνσκ.
Την παραμονή, στη λαϊκή συνέλευση του Τοργίνσκ, οι ασπρογένηδες γέροι κοζάκοι άκουγαν σκυθρωποί το Στέφανο Καμένστσικώφ,
πρώην κόκκινο παρτιζάνο και τώρα γραμματέα του χωριού να φλυαρεί:
– Λοιπόν σύντροφοι, -είπε συμπερασματικά- ο γραμματέας , πιστεύετε πως έχουμε ξηρασία, επειδή απαγόρευσε η εργατική εξουσία να λιτανεύεται η εικόνα της Παναγίας! Επειδή απαγόρευσε στους ελεεινούς παπάδες να ζαλίσουν το λαό, κι επειδή κάρφωσε με σανίδες την εκκλησία!
– Ακριβώς! Συμφώνησαν όλοι.
– Στέφανε! φώναξε ένας παλιός επίτροπος του ναού Τοργίνσκ.
Εφέτος επιθυμούμε να λιτανεύσουμε την εικόνα της Παναγίας στους αγρούς μας.
Τίποτα κακό δεν πρόκειται να συμβεί.
Ζήτησε λοιπόν την άδεια από τους υπεύθυνους.